Þrettándinn

Fólk hér í bænum skilur ósköp lítið í því af hverju Þrettándinn er svona mikið mál hjá Vestmannaeyingum. Það er svosem ekki skrýtið, því það er lítið sem ekkert gert úr honum hér nema á einstaka stað.

Í Eyjum er þetta hins vegar einn af stóru þáttunum í hinu fjölbreytta mannlífi samfélagsins þar. Þá mæta jólasveinarnir ofan af fjöllum ásamt foreldrum sínum og hinum ýmsu furðuverum sem aðeins sjást einu sinni á ári - einmitt á Þrettándanum. Börn jafnt sem fullorðnir flykkjast á svæðið til að berja þessar fígurur augum, því þennan dag er í lagi þó fullorðnir ákveði að ganga aftur í barndóm.

Sumar fígúrurnar eru ógnvekjandi og eiga það til að stríða börnunum sem gráta þá hástöfum á meðan foreldrarnir horfa á hlæjandi, og hugsa um leið til baka hvernig þeim leið þegar þau voru 6 ára og Leppalúði var næstum búinn að grípa þau um borð í vagninn sinn. Þegar allt húllumhæið er búið halda flestir í veglegt Þrettándakaffi með vinum og ættingjum, þó ekki fyrr en búið er að horfa á glæsilega flugeldasýningu.

Ég persónulega er mjög hlynntur því að Þrettándinn sé færður á helgi til þess að auðveldara sé að markaðsetja hann meðal annarra en Vestmannaeyinga, eða þá einfaldlegat til að auðvelda brottfluttum Eyjamönnum að mæta á hátíðina. Það segir sig sjálft að ef fjölmennt er á Þrettándanum þá skapast meiri stemmning og allir skemmta sér vel.

Ég ætla allavega að mæta á morgun, skemmta mér konunglega og vona að sem flestir Eyjamenn, og gestir, geri það sömuleiðis !